Californië

pdf

Californië


Er is een oppervlakte van 5ha gewijd aan de Californische landschappen binnen het park, waarvan 2,5ha toegankelijk zal zijn voor bezoekers in de vorm van een reis door verschillende sfeerbeelden. Deze zullen een verkorte weergave bieden van wat Californië te bieden heeft aan mediterrane-flora.

 De route zal door diverse parken gaan, te weten: 

  • Point Reyes National Seashore
  • Yosemite National Park
  • Pinnacles National Monument
  • Los Padres National Forest
  • Santa Monica Mountains
  • Cabrillo National Monument

Kaart van Californië met een selectie van steden, parken en biomen

https://www.chateau-perouse.com/assets/bestanden/gallery/9/208.jpg

Plattegrond van de toekomstige Californische tuin. Dit is geen statische afbeelding. Zoom in en uit (+/-) voor meer details.

Algemene Californische informatie

Californië strekt zich uit over 423.970km² en heeft enorme natuurlijke parken langs de kust en in het binnenland. Deze staat biedt een grotere verzameling van uiteenlopende terreinsoorten en klimaten dan welke andere staat, van vergelijkbare grootte, in de Verenigde Staten. Hierdoor wordt er een grote hoeveelheid vegetatietypen en ecosystemen gevonden.

Het begon allemaal met oude geologische krachten die de rotsen en de bodem hebben gevormd. De bijzondere eigenschappen van de bodem bepalen welke soorten planten kunnen overleven in de verschillende locaties. Heuvels, valleien en belichting zorgen voor verdere verdeling van de planten afhankelijk van hun behoeften aan zonlicht en hun wind-tolerantie. Niets is willekeurig en planten groeien waar ze kunnen overleven en vormen zo de basis voor al het andere leven.

Klimaat

Westelijk Californië is de enige Noord-Amerikaanse-regio met een mediterraan klimaat. Dit is het gevolg van de invloed van gematigde vochtige luchtmassa's in de winter en tropische droogte in de zomer. Het bevindt zich op de overgang tussen het droog tropische klimaat van Mexico en het zeeklimaat van de noordkust. De winters zijn warm (meer dan 11°C gemiddeld) en regenachtig, de zomers zijn warm (San Francisco) tot relatief warm (Los Angeles) en vooral droog, wat bosbranden in dit seizoen veroorzaakt (Los Angeles en omgeving). De verdeling van de neerslag in de staat is zeer onregelmatig. Het klimaat van Californië verschilt van die van het Middellandse Zeegebied door de aanwezigheid van de Stille Oceaan/Californische koude oceaanstroming die langs de kust voor mist zorgt en de temperatuur in de zomer koelt. Blootstelling aan de zon en de ligging creëren in sommige kustgebieden microklimaten.

Aangaande de vegetatie

Het kenmerkende vegetatie-type heet Chaparral.
Dit is een struikgewas gevormd door struiken en heesters die worden gevonden in Californië en het noordwesten van Mexico. Dit ecosysteem behoort tot de categorie van de bossen en mediterrane maquis. Het woord komt uit het Spaanse "chaparro" dat is afgeleid van de naam van de steeneik (Quercus ilex). Dit specifieke ecosysteem is samengesteld uit houtachtige struiken en bomen typisch voor dit klimaat; de genera Quercus en Juniperus en de families Rhamnaceae en Proteaceae, etc. Het is het enige dat langs de gehele kust van Californië wordt gevonden en vertegenwoordigt de wildste van de vegetatietypen in deze staat. Het chaparral klimaat wordt gekenmerkt door extreme droogte in de zomer en de vegetatie door diepe wortels met groenblijvende struiken aangepast aan brand en met een beperkte waterretentie capaciteit. In tegenstelling tot andere biomen vormt de chaparral een groene muur van nagenoeg ondoordringbare stijve stengels en leerachtige bladeren. Eronder is de bodem vaak zonder plantengroei. Dit soort vegetatie is niet de enige in Californië. Geologische verschillen, de Stille Oceaan wind, de nabijheid van de woestijn, de bergen; alles is er om een mooie verscheidenheid van biomes met hun specifieke plantensoorten te creëren.

Er zijn variaties in de Chaparral.
Het Gemengd Chaparral is te vinden op de noordelijke, vochtige berghellingen. Het bevat een aantal houtachtige klimplanten en hoge struiken, waaronder dwerg eiken (Californische Struikeik), Ceanothus spinosus, berg mahonie (Cercocarpus betuloides).
Het Ceanothus Chaparral groeit vooral op stabiele hellingen en richels. Op sommige hellingen vertegenwoordigt de Bigpod Ceanothus (Ceanothus megacarpus) meer dan 50% van de vegetatie.

Het gebied waarin wij geïnteresseerd zijn strekt zich uit van het noorden van San Francisco en eindigt in de omgeving van San Diego. De dominante natuurlijke eigenschap is de aanwezigheid van de oostelijk San Andreas breuklijn die het geologische schiereiland 'scheidt' van de rest van het vasteland van Californië. Deze diversiteit aan bodemsoorten induceert een mozaïek van ecosystemen dat sterk lijkt op het mediterrane gebied.

VAN NOORD NAAR ZUID - Ontdekkingstocht door de Nationale Parken

Point Reyes National Seashore

In de buurt van San Francisco ligt het nationale park Point Reyes National Seashore een juweel van Californië. Geologie, bodem en unieke klimatologische omstandigheden maken het een zeer gevarieerd landschap in een relatief klein gebied. Het gebied beslaat ongeveer 29.000ha en biedt duinen, zandstranden, rotsen, kustweiden, Douglas sparrenbossen, Bisschop dennenbossen, wetlands, chaparral en meren. Het brede scala van 900 plantensoorten, waaronder 61 inheemse soorten, groeien in dit gebied, wat neerkomt op ongeveer 15% van de totale flora van Californië.

Yosemite National Park

Yosemite National Park is te bereiken via een 310km lange tocht vanuit stedelijk San Francisco of een 500km lange reis vanaf Los Angeles. Het uitgestrekte park van 300.000km² heeft meer dan duizend plantensoorten. Aangewezen als World Heritage Site in 1984, is Yosemite bekend om zijn granieten rotsen, watervallen, heldere beekjes, mammoetbomen en biologische diversiteit. Twee wilde en schilderachtige rivieren, de Tuolumne en Merced, beginnen in het park en stromen westelijk naar Central Valley. De vegetatie verandert van eikenbossen in chaparral kreupelhout.

De inheemse planten van Yosemite National Park vormen een belangrijk deel van de prachtige schoonheid en de biologische diversiteit van het park. De combinatie van klimaat, topografie, vocht en bodemgesteldheid beïnvloed de verdeling de van biomen in een hoogtegradiënt van 550m tot meer dan 4000m. Vegetatie zones variëren van struikgewas en chaparral gemeenschappen op lagere hoogtes tot subalpiene bossen en alpenweiden op de hoger gelegen zones.

Het is mogelijk om, tot 900m hoogte, de hete/droge zomers en koele/vochtige winters van het mediterrane klimaat te vinden die aanleiding geven tot de lagere bergbossen zone. De opeenstapeling van een halve meter sneeuw in de winter is niet ongewoon en kan enkele maanden op de grond blijven. De diversiteit aan boomsoorten in deze zone maken dit een mooi en interessant bos om te ontdekken.

Meer naar boven beginnen de bovenste bergbossen vanaf 1800m, waar het bergklimaat wordt gekenmerkt door korte, vochtige, koele zomers en koude, natte winters. Sneeuw begint te vallen in november, kan zich ophopen tot een hoogte van 2 meter en blijft tot en met juni. Pure bossen van rode sparren zijn kenmerkend voor dit bos. Jeffrey pijnbomen, die een bast heeft dat ruikt naar vanille, en de schilderachtige westelijke jeneverbes zijn ook te vinden in deze zone. Mooie wilde bloemen bloeien in de weilanden van juni tot augustus.

Tenslotte worden de bovenste bergbossen vervangen door het subalpine bos voorbij 2.450m, waar het klimaat koeler is met een nog korter groeiseizoen door de lange, koude winters. De alpine zone van Yosemite is gemakkelijk te onderscheiden omdat het boven de boomgrens is. Er groeien geen bomen in deze zone als gevolg van de barre weersomstandigheden. Korte, koele zomers met lange, koude en sneeuwrijke winters zijn typisch voor deze hoogten. Veel graniet rotsen, puin en rotsblokken beperken de groei van de vegetatie. Kruidachtige planten moeten snel bloeien en zaden produceren tijdens de korte vorstvrije periode van de zomer.

Pinnacles National Monument Park

Vorderend naar het zuiden vinden we de Pinnacles National Monument Park. Het park omvat ook de High Peaks bergen, het spectaculaire landschap is gedeeltelijk het gevolg van de geologische formaties van het park. Dit is een voorbeeld van de vervlechting van chaparral en andere ecosystemen welke nodig zijn voor het behoud van de diversiteit van inheemse planten en dieren in het wild. Het park beslaat ongeveer 9.000ha in het zuidelijke deel van de Gabilan Mountains, één van een serie van parallelle-noordwest uitgelijnde bergkammen en valleien. Gelegen in de buurt van de San Andreas breuklijn langs de grens van de Pacifische plaat en de Noord-Amerikaanse plaat, is het een uitstekend voorbeeld van een tektonische-plaat beweging. De "Pinnacles Rocks" worden verondersteld deel uit te maken van de Neenach vulkaan die 23 miljoen jaar geleden in de buurt van het huidige Lancaster bestond. De San Andreas breuklijn heeft de vulkaan opgedeeld en toen de Pacifische plaat zich naar het noorden bewoog nam die het gebied met de Pinnacles mee. Water en wind erodeerde deze vulkanische rotsen tot de ongewone rots structuren die we vandaag zien.

Dit gebied heeft nog steeds een mediterraan klimaat, hoewel het park op slechts 60km van de Stille Oceaan ligt. De bergen in het westen beperken in sterke mate de oceaan-invloed op het binnenland. Op grotere hoogte, valt er bijna elk jaar tussen half december en januari in kleine hoeveelheden sneeuw. Het chaparral ecosysteem bestaat niet uit één soort maar uit een subtiel gevarieerde vegetatie die ongeveer 80% van het gebied bedek. Vanwege de topografische variaties en microklimaten alsmede zijn positie op het kruispunt van verschillende ecosystemen, biedt dit gebied een zeer gevarieerde vegetatie.

Planten :
Varens: Het droge klimaat van de Pinnacles lijkt voor varens een onwaarschijnlijke plek om te groeien. Tijdens de zomermaanden geven diepe canyons schaduw voor vochtbehoeftige soorten, zoals paardenstaart varens (Equisetum). Andere soorten, zoals Pellaea mucronata en Pellaea andromedifolia, tolereren de droge omstandigheden.

Bomen en struiken:
Het park is de thuisbasis van 18 verschillende soorten bomen en meer dan 50 soorten struiken waaronder de californische witte eik (Quercus lobata), blauwe eik (Quercus douglasii), Californische eik (Quercus agrifolia), Californische den (Pinus sabiniana), Californische paarden kastanje (Aesculus californica), zwarte populier van Californië (Populus fremontii) en plataan van Californië (Platanus racemosa).

Los Padres National Forest

Sommige parken zijn er niet alleen om het milieu te beschermen. De wilde flora moet zich aanpassen aan de aanzienlijke menselijke aanwezigheid in deze dichtbevolkte regio. De nationale parken hebben ook een rol ten aanzien van milieuregelgeving. Dit geldt ook voor het Los Padres National Forest, dat verantwoordelijk is voor:

  • Het beschermen en verbeteren van stroomgebieden;
  • Het aanbieden van een aantal recreatiegebieden;
  • Het beschermen van de wildernis ontwikkeling;
  • Het bevorderen van het gebruik van het bos als een "levend laboratorium" voor ecologische diversiteit en wetenschappelijk onderzoek.

Het Los Padres National Forest bedient een enorme bevolking waaronder het San Francisco Bay gebied, het Los Angeles Metropolitan gebied, het zuiden van San Joaquin Valley en de vele gemeenten langs de zuidelijke en centrale kust. Het bos levert ook een aanzienlijk deel van de waterbehoefte aan een aantal stroomafwaartse gemeenschappen.
De ecosystemen in het Los Padres National Forest variëren van semi-woestijn in het binnenland tot het kustmammoet bos aan de kust. De bosvegetatie wordt ingedeeld in twee belangrijke types: chaparral (68%) en beboste gronden (30%). Het bosgebied omvat gemengde groenblijvende bossen, eikenbossen, pinyon-jeneverbes bos en naaldbos.

Santa Monica Mountains

De Santa Monica Mountains zijn de thuisbasis van 12 biomen die zijn afgeleid van 26 vegetatie associaties geïdentificeerd door het Californische Natural Diversity Database classificatiesysteem. Deze omvatten de kust kwelder, kust strand, kust salie struiken, chaparral, kust eikenbossen, oever bos, vallei grasland, vallei eiken open bos, zoetwater vijvers/meren en rotspartijen. De vegetatie gemeenschappen worden bepaald door de aanwezigheid van water, hoogte, bodem, de nabijheid van de oceaan en de aanwezigheid alsmede de frequentie van branden. Gelegen naast het centrum van Los Angeles, het tweede grootste stedelijke gebied van de Verenigde Staten, beschermt de Santa Monica Mountains National Recreation Area één van 's werelds grootste en meest belangrijke voorbeelden van de mediterrane ecosystemen.

Cabrillo National Monument

Het Cabrillo National Monument strekt zich uit vanaf het schiereiland tot aan de Baai van San Diego in het oosten en de Stille Oceaan in het westen. Men kan hier de kreupelhout-leefomgeving zien. Het kreupelhout in Point Loma omvat vier biomen: zuidelijke kust kaap struikgewas, maritiem vetplant struikgewas, Diegan kust-salie struikgewas en de zuidelijke maritieme chaparral. Deze gemeenschappen zijn de thuisbasis van een verscheidenheid aan plantensoorten, zoals Mojave yucca, agave van Shaw, Californische kust papaver, Californisch boekweit en Californische alsem. Deze biomes maken deel uit van het Middellandse Zee ecosysteem aan de kust.

De planten overleven door grote wortels of organen waarin ze water op slaan. Andere planten hebben blad aanpassingen die het verlies van water voorkomen. De planten worden bestoven door dieren. De zaden van sommige planten worden gemakkelijk gevangen in de vacht van dieren die deze naar een nieuwe kiemplaats brengen.