Collectie van Melaleuca
Melaleuca is een lid van de zeer grote Myrtaceae familie. Het is een belangrijk geslacht van ongeveer 396 soorten en ondersoorten waarvan ongeveer 390 soorten endemisch zijn in Australië.
Verspeiding en leefgebieden
Van het tropische Noorden waar 'Paperbark' moerassen vaak voor komen, door het gehele dorre binnenland, vaak in een zand- of grind bodem, tot de natte en koude kustgebieden van West-Tasmanië. Terwijl Australië de thuisbasis is van de meeste Melaleuca-soorten, strekken een paar tropische soorten zich uit voorbij Australië noordwaards, waar ze worden gevonden in landen als Nieuw-Guinea en Nieuw-Caledonië. Het was in feite van één van deze buiten Australië gevonden soorten dat de naam genius is afgeleid. Het geslacht is bedacht in de 18e eeuw door Carolus Linnaeus en ontleent zijn naam aan het Griekse 'melas' wat zwart betekent en 'leucos' wat wit betekent, blijkbaar vanwege de zwarte stam van de boom (waarschijnlijk verkoold door vuur) en het witte schors op de hogere takken.
Groei gewoonten en karakteristieken
Veel Melaleuca's groeien in de buurt van water, vaak in moerassen en riviermondingen. In droge gebieden groeien ze vaak in droge stromen; anderen groeien gelukkig in zanderige bodems met lage tot matige regenval, vooral in de zanderige gebieden van West-Australië. Veel Melaleuca-soorten geven de voorkeur aan zure en vochtige bodems waar overstromingen slechts gedurende een beperkte tijd voorkomen. De leefgebieden van Melaleuca zijn talrijk en kunnen graniet zones, bergpassen of dalen waar de luchtvochtigheid in overvloed is. Hij wordt ook aangetroffen op zandduinen, hetzij langs de kust of in het binnenland, op zandstenen hellingen, in droge- of natte sclerofiele bossen en ook als bosheesters of in moerassen.
Het gebladerte van Melaleuca neemt vele vormen aan, van minuscule schubbenachtige bladeren van M.micromera tot grote bladeren van M.veridiflora die op Eucalyptus lijken. Het blad is meestal een schaduw van groen, maar sommige soorten zoals M.argenta hebben zilveren bladeren als gevolg van de dichtheid van de dons aanwezig op de bladeren.
Zoals veel leden van de Myrtle-familie, hebben de Melaleucas een gebladerte dat min of meer vol is met olie zoals M.alternifolia waarvan het blad wordt gebruikt voor commerciële distillatie. De bloemen van Melaleucas zijn vaak erg productief in nectar die overvloedig voedsel biedt aan insecten zoals vlinders, vogels en veel kleine dieren.
De Melaleucas hebben een groot aanpassingsvermogen aan hun omgeving waardoor ze bestand zijn tegen extreme omstandigheden. De meeste soorten kunnen regenereren na een bosbrand zoals de Eucalyptus dat doet.
Gebruik van Melaleuca
Er is geen specifiek teelt-programma opgezet voor Melaleucas, maar er zijn spontane hybriden in de teelt voorgekomen. Hij wordt veel gebruikt in de tuinbouw en in mindere mate in de bloementeelt. Hij wordt vaak gebruikt voor voorzieningen en omgevingsbeplanting, maar zelden tegen wind of bodem-erosie. Het gebruik van een beperkt aantal soorten in parken en tuinen (M.armillaris, M.hyperricifolia ..) is gebruikelijk. In de afgelopen jaren zijn er verschillende variëteiten van melaleuca geteelt door liefhebbers die experimenteren met soorten die niet beschikbaar zijn in gewone kwekerijen.
Belangrijkste bron : Encyclopaedia of Australian Plants – Rodger Elliot & David L.Jones
Collectie niveau binnen de wetenschappelijke classificatie van soorten : wij hebben onze verzameling Melaleuca geplaatst op het niveau van het plantengeslacht Melaleuca.
(Myrtaceae familie, onderfamilie Myrtoideae, stam Melaleuceae, geslacht Melaleuca)
Status van de verzameling : Momenteel hebben we ter plekke 126 taxons van het plantengeslacht Melaleuca.
